Произношение | обтура́тор |
Начальная форма | обтуратор |
Тип | нарицательное |
Одушевленность | неодушевлённое |
Склонение | 2-e склонение |
Род | мужской |
Число | единственное |
Варианты | обтуратор | обтуратор |
Падеж | именительный | винительный |
падеж | ед. ч. | мн. ч. |
---|---|---|
Им. | обтуратор | обтураторы |
Рд. | обтуратора | обтураторов |
Дт. | обтуратору | обтураторам |
Вн. | обтуратор | обтураторы |
Тв. | обтуратором | обтураторами |
Пр. | обтураторе | обтураторах |
об — приставка,
тур — корень,
атор — суффикс,
ø — нулевое окончание.