Произношение | обка́ркать |
Начальная форма | обкаркать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
об — приставка,
кар — корень,
ка — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | обкаркать |
Прич. страд. прош. | обкарканный |
Прич. кр. страд. прош. | обкаркан |
Прич. действ. прош. | обкаркавший |
Дееприч. прош. | обкаркавобкаркавши |