Произношение | обесшу́мить |
Начальная форма | обесшумить |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 2-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | обесшумлю | обесшумил | |
жен. р. | обесшумила | |||
Ты | муж. р. | обесшумишь | обесшумил | обесшумь |
жен. р. | обесшумила | |||
Он | обесшумит | обесшумил | ||
Она | обесшумила | |||
Оно | обесшумило | |||
Мы | обесшумим | обесшумили | ||
Вы | обесшумите | обесшумили | обесшумьте | |
Они | обесшумят | обесшумили |
о — приставка,
бес — приставка,
шум — корень,
и — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | обесшумить |
Прич. страд. прош. | обесшумленный |
Прич. кр. страд. прош. | обесшумлен |
Прич. действ. прош. | обесшумивший |
Дееприч. прош. | обесшумивобесшумившиобесшумя |