Произношение | наплутова́ть |
Начальная форма | наплутовать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | лабильный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | наплутую | наплутовал | |
жен. р. | наплутовала | |||
Ты | муж. р. | наплутуешь | наплутовал | наплутуй |
жен. р. | наплутовала | |||
Он | наплутует | наплутовал | ||
Она | наплутовала | |||
Оно | наплутовало | |||
Мы | наплутуем | наплутовали | ||
Вы | наплутуете | наплутовали | наплутуйте | |
Они | наплутуют | наплутовали |
на — приставка,
плут — корень,
ова — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | наплутовать |
Прич. действ. прош. | наплутовавший |
Дееприч. прош. | наплутовавнаплутовавши |