Произношение | наплута́ть |
Начальная форма | наплутать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | непереходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
на — приставка,
плут — корень,
а — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | наплутать |
Прич. действ. прош. | наплутавший |
Дееприч. прош. | наплутавнаплутавши |