Произношение | мусульма́н |
Начальная форма | мусульманин |
Тип | нарицательное |
Одушевленность | одушевлённое |
Склонение | 2-e склонение |
Род | мужской |
Число | множественное |
Варианты | мусульман | мусульман |
Падеж | родительный | винительный |
падеж | ед. ч. | мн. ч. |
---|---|---|
Им. | мусульманин | мусульмане |
Рд. | мусульманина | мусульман |
Дт. | мусульманину | мусульманам |
Вн. | мусульманина | мусульман |
Тв. | мусульманином | мусульманами |
Пр. | мусульманине | мусульманах |
мусульм — корень,
ан — суффикс,
ø — нулевое окончание.
Произношение | мусульма́н |
Начальная форма | мусульман |
Тип | нарицательное |
Одушевленность | одушевлённое |
Склонение | 2-e склонение |
Род | мужской |
Число | единственное |
Падеж | именительный |
падеж | ед. ч. | мн. ч. |
---|---|---|
Им. | мусульман | мусульманы |
Рд. | мусульмана | мусульманов |
Дт. | мусульману | мусульманам |
Вн. | мусульмана | мусульманов |
Тв. | мусульманом | мусульманами |
Пр. | мусульмане | мусульманах |
мусульм — корень,
ан — суффикс,
ø — нулевое окончание.