Произношение | исцара́панный |
Начальная форма | исцарапанный |
Форма | полное |
Залог | страдательное |
Транзитивность | переходное |
Вид | совершенный |
Время | прошедшее |
Род | мужской |
Число | единственное |
Возвратность | невозвратное |
Варианты | исцарапанный | исцарапанный |
Одушевленность | неодушевлённое | |
Падеж | именительный | винительный |
ис — приставка,
царап — корень,
а — суффикс,
нн — суффикс,
ый — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | исцарапать |
Прич. страд. прош. | исцарапанный |
Прич. кр. страд. прош. | исцарапан |
Прич. действ. прош. | исцарапавший |
Дееприч. прош. | исцарапависцарапавши |
Произношение | исцара́панный |
Начальная форма | исцарапанный |
Форма | полное |
Изменяемая/неизменяемая форма | изменяемое |
Род | мужской |
Число | единственное |
Варианты | исцарапанный | исцарапанный |
Одушевленность | неодушевлённое | |
Падеж | именительный | винительный |
ис — приставка,
царап — корень,
а — суффикс,
нн — суффикс,
ый — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Прил. | исцарапанный |
Прил. кр. | исцарапан |
Прил. сравн. ст. | исцарапаннееисцарапанней |