Произношение | истоми́ться |
Начальная форма | истомиться |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | непереходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 2-е спряжение |
Возвратность | возвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | истомлюсь | истомился | |
жен. р. | истомилась | |||
Ты | муж. р. | истомишься | истомился | истомись |
жен. р. | истомилась | |||
Он | истомится | истомился | ||
Она | истомилась | |||
Оно | истомилось | |||
Мы | истомимся | истомились | ||
Вы | истомитесь | истомились | истомитесь | |
Они | истомятся | истомились |
ис — приставка,
том — корень,
и — суффикс,
ть — окончание,
ся — постфикс.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | истомиться |
Прич. действ. прош. | истомившийся |
Дееприч. прош. | истомясьистомившись |