Произношение | знаменова́ть |
Начальная форма | знаменовать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | несовершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
наст. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | знаменую | знаменовал | |
жен. р. | знаменовала | |||
Ты | муж. р. | знаменуешь | знаменовал | знаменуй |
жен. р. | знаменовала | |||
Он | знаменует | знаменовал | ||
Она | знаменовала | |||
Оно | знаменовало | |||
Мы | знаменуем | знаменовали | ||
Вы | знаменуете | знаменовали | знаменуйте | |
Они | знаменуют | знаменовали |
знамен — корень,
ова — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | знаменовать |
Прич. страд. прош. | знаменованный |
Прич. кр. страд. прош. | знаменован |
Прич. страд. наст. | знаменуемый |
Прич. кр. страд. наст. | знаменуем |
Прич. действ. прош. | знаменовавший |
Прич. действ. наст. | знаменующий |
Дееприч. наст. | знаменуя |