Произношение | замурлы́кать |
Начальная форма | замурлыкать |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | лабильный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | замурлыкаю | замурлыкал | |
жен. р. | замурлыкала | |||
Ты | муж. р. | замурлыкаешь | замурлыкал | замурлыкай |
жен. р. | замурлыкала | |||
Он | замурлыкает | замурлыкал | ||
Она | замурлыкала | |||
Оно | замурлыкало | |||
Мы | замурлыкаем | замурлыкали | ||
Вы | замурлыкаете | замурлыкали | замурлыкайте | |
Они | замурлыкают | замурлыкали |
за — приставка,
мурлы — корень,
к — суффикс,
а — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | замурлыкать |
Прич. действ. прош. | замурлыкавший |
Дееприч. прош. | замурлычазамурлыкавзамурлыкавши |