Произношение | вы́кувырнуть |
Начальная форма | выкувырнуть |
Инфинитив | да |
Категория личности/безличности | личный |
Транзитивность | переходный |
Вид | совершенный |
Спряжение | 1-е спряжение |
Возвратность | невозвратный |
будущ. | прош. | повелит. | ||
---|---|---|---|---|
Я | муж. р. | выкувырну | выкувырнул | |
жен. р. | выкувырнула | |||
Ты | муж. р. | выкувырнешь | выкувырнул | выкувырни |
жен. р. | выкувырнула | |||
Он | выкувырнет | выкувырнул | ||
Она | выкувырнула | |||
Оно | выкувырнуло | |||
Мы | выкувырнем | выкувырнули | ||
Вы | выкувырнете | выкувырнули | выкувырните | |
Они | выкувырнут | выкувырнули |
вы — приставка,
кувыр — корень,
н — суффикс,
у — суффикс,
ть — окончание.
часть речи | слово |
---|---|
Глагол | выкувырнуть |
Прич. страд. прош. | выкувырнутый |
Прич. кр. страд. прош. | выкувырнут |
Прич. действ. прош. | выкувырнувший |
Дееприч. прош. | выкувырнуввыкувырнувши |