Произношение | аларми́ст |
Начальная форма | алармист |
Тип | нарицательное |
Одушевленность | одушевлённое |
Склонение | 2-e склонение |
Род | мужской |
Число | единственное |
Падеж | именительный |
падеж | ед. ч. | мн. ч. |
---|---|---|
Им. | алармист | алармисты |
Рд. | алармиста | алармистов |
Дт. | алармисту | алармистам |
Вн. | алармиста | алармистов |
Тв. | алармистом | алармистами |
Пр. | алармисте | алармистах |
аларм — корень,
ист — суффикс,
ø — нулевое окончание.